Voor de meeste mensen is het tankstation een snelle tussenstop, maar niet voor Jetze Nanninga. In zijn vrije tijd fotografeert hij tankstations door het hele land. “Het langst dat ik heb staan wachten om een goede foto te kunnen maken, is denk ik anderhalf uur.”

Nanninga, die zijn geld verdient als timmerman, fotografeert al jaren hobbymatig. “Ik doe het wanneer ik er zin in heb en het weer en de omstandigheden goed zijn”, vertelt hij. Een aantal jaren geleden volgde hij een workshop documentairefotografie. Het balletje voor zijn bijzondere interesse begon te rollen toen hij in het nieuws las over een nieuw, futuristisch NXT-tankstation dat net geopend was in Dronten. Voor een van de opdrachten tijdens de cursus besloot hij er uit nieuwsgierigheid heen te rijden. “Daar heb ik een paar mooie foto’s gemaakt en dat bleek later het begin van een hele lange serie te zijn.”

Tankstations van niemand

In het portfolio van Nanninga spelen tankstations inmiddels een prominente rol. Hij zette er al zeker tientallen op de foto, maar volgens de Groninger zouden het er ook rond de honderd kunnen zijn. Een favoriete locatie heeft hij niet, wel een aantal favoriete foto’s. “Ik heb een zwak voor de eerste die ik maakte. Maar het werkt het best als serie, als je ze bij elkaar ziet.”

(De tekst gaat verder onder de afbeelding)

Wat Nanninga aanspreekt aan de tankstations zijn de vormen: “Strak, eenvoudig, overzichtelijk en functioneel. En ze hebben heldere kleuren.” Bovendien heeft hij zelf positieve ervaringen met de locaties, omdat hij ze als kind bezocht ‘op weg naar iets leuks’. Zo kwam hij er op weg naar zijn vakantiebestemming, als hij zijn grootouders bezocht of een dagje uit ging. “Dus dat zorgt nog steeds voor overwegend positieve gevoelens en herinneringen als ik er ben.” Daarnaast vond hij het altijd al fascinerende plekken. “Vrijwel niemand heeft een tankstation als bestemming, iedereen is op doorreis. Iedereen is er een bezoeker en daar zit een soort gelijkwaardigheid in. Alsof het van niemand is, een soort niemandsland.”

Rustige omgeving

Toch is niet zomaar elk tankstation geschikt om op de foto te zetten, vindt de fotograaf. Zijn voorkeur gaat uit naar die locaties die enigszins vrijstaand zijn en niet te veel bebouwing in de directe omgeving hebben. Of, zoals hij het zelf zegt, ‘niet te rommelig’ zijn. “Daarnaast fotografeer ik het liefst op een heldere zonnige dag met een blauwe lucht, en dat zorgt er voor dat ik maar vanuit een of twee standpunten kan fotograferen: met de richting van het licht mee. Maar mijn belangrijkste eis is dat ik geen auto’s en mensen op de foto wil hebben. Dat heb ik in het begin nog wel eens losgelaten wegens ongeduld, maar daar heb ik terugkijkend eigenlijk steevast spijt van. Het waren geen slechte foto’s, maar ze waren beter geweest zonder auto’s, denk ik dan.”

(De tekst gaat verder onder de afbeelding)

Dat ongeduld heeft Nanninga inmiddels volledig laten varen. Op een goede dag heeft hij binnen vijf minuten de perfecte foto geschoten, maar soms moet hij lang wachten totdat er niemand is. Heel lang. “Een enkele keer ben ik ook weggegaan omdat het me te lang duurde en soms ben ik tot twee of drie keer teruggekomen bij hetzelfde station maar lukte het steeds maar niet.”

Langs snelwegen niet geschikt

Daarnaast lenen stations langs de snelwegen zich vaak niet voor het portfolio van de hobbyfotograaf. Vooral vanwege de drukte en het formaat ervan. “Shell is vaak wat te druk en gezellig, Tango heeft een soort ovale vorm die niet goed werkt op de foto. Het liefst zie ik een strakke, traditionele rechthoek op palen met heldere kleuren. Soms staan ze zo dicht tegen de bebouwing dat het altijd een rommelig beeld blijft. Hoe langer ik dit doe, hoe beter ik weet wat ik zoek en hoe sneller ik zie of een tankstation geschikt is of niet.”

(De tekst gaat verder onder de afbeelding)

Hoeveel tankstations hij nog op de foto gaat zetten, weet de Groninger niet precies. Hij dacht dat hij er na zijn eerste serie in 2018-2019 al klaar mee zou zijn. Toch pakte hij zijn hobby in 2020 weer op. “Ik denk dat ik dit nog wel heel lang kan blijven doen. Tankstations veranderen. Er komen nieuwe bij, met laadpalen, en soms kom ik in het buitenland weer hele andere soorten en merken tegen. Wat dat betreft kan ik dit mijn hele leven wel blijven doen.”

Dit artikel is verschenen in TankPro Magazine nummer 5. Ga voor meer info over abonnementen naar www.tankpro.nl/abonneren

Lees ook:

• ‘Een antieke pomp is als het mooiste meisje uit de kroeg’