Is het een droom of ambitie dat Fons Jans Dakar wil uitrijden? Niet alleen het personeel van zijn succesvolle bedrijf Hamer, maar ook een grote schare volgers houdt de adem in vanwege zijn nieuwste uitdaging: Dakar uitrijden in 2015. Als directeur/eigenaar van een groot installatiebedrijf als Hamer in Apeldoorn, moet je eigenlijk na de eindejaarsdrukte blij zijn met de feestdagen. Even pauze voor het nieuwe jaar alle aandacht weer op gaat eisen. Maar niet Jans. Hij staat al maanden op scherp voor de grootste fysieke, materiële en psychologische uitdaging van zijn leven.

De monsterrally van Dakar, die in 2015 voor de zevende keer in Zuid-Amerika wordt gehouden, wordt het hele jaar bij Hamer al gezien als een strijd, die niet verloren mag worden. De voorbereidingen zijn dit keer eerder begonnen, er is een zware testrally gereden, er is gesleuteld en gemonteerd en er is vooral geleerd van wat er eerder fout ging.

Ervaring

De ervaring leerde Jans dat een dergelijke race door woest terrein in feite een wedstrijd is tegen de omstandigheden. In 2012 nam hij deel met een eigen bedrijfsteam en al na vier dagen viel tot afschuw van iedereen het doek. Aan de eigen inspanning heeft het niet gelegen, maar technische problemen dwongen tot stoppen. Wat overbleef was gedurende de overige rallydagen ondersteuning bieden aan de andere Nederlandse teams, die dat goed konden gebruiken.

Maar de ambitie van de Hamer-directeur gaat verder. De race winnen in zijn categorie is niet aan de orde, maar uitrijden wel. Over de verwachte afloop wil hij geen enkele voorspelling doen, behalve: “Desnoods eindigen als laatste, maar wel uitrijden.” En 2015 is het jaar waarin het mogelijk moet zijn. Het wordt een climax van een jarenlange droom, gebaseerd op inzet en professionalisme maar zeker ook op het hebben van geluk.

Uitdaging

De Dakar-rally is voor Jans geen plotselinge bevlieging. Rallyrijder Jan de Rooy is al langer klant bij het bedrijf en de vonk van de uitdaging sprong gemakkelijk over. “Deze man heeft ´Dakar´ echt gereden.” Als Jans dit zo zegt, klinkt het als het halen van de top van de Himalaya. Eén keer in je leven moet je als bergbeklimmer dit ultieme doel bereiken. Dakar heeft voor hem dezelfde magische betekenis.

Beslissend was de gezamenlijke voorliefde voor vrachtwagens van Jans en De Rooy. Niet alleen de teamleden maar vooral ook de trucks worden in deze lange afstandsrally tot het uiterste getest. Logisch dat Jans zich aansloot bij één van de teams en ontdekte hoe de adrenaline de overhand krijgt tijdens de wekenlange uitdaging. Er volgden meer Dakar-deelnames en meer teams. Maar 2012 was anders, toen ging het om een eigen Hamer-team. Allemaal mannen die bezeten zijn van deze strijd tegen de elementen. Jans zit zelf ook regelmatig achter het stuur.

Finish

Bovendien krijgt hij in 2015 ondersteuning van zijn zoon Lars. Alsof hij het stokje van de ambitie door wil geven, zo lijkt het. Zelf zegt hij dat dit geen doel op zich is. “Samen meemaken wat er allemaal bij komt kijken en uiteindelijk de finish halen. Daar gaat het om.” Het thuisfront – Jans’ echtgenote – moet het in januari op een afstand volgen. Haar man heeft al zes keer meegedaan en zal het wel weer overleven, is de gedachte. De risico´s zijn volgens Jans zelf beperkt. Lars heeft van zijn moeder opdracht gekregen extra op zijn vader te letten.

Heel anders is het met het toezicht op het kostbare materieel tijdens de vaartocht naar Zuid-Amerika: de wedstrijdtruck T4, de assistentietruck T5 en de begeleidings-Jeep. Op 20 november zijn de tot op elk onderdeel nagekeken voertuigen naar het Franse Le Havre gereden, waar ze zijn ingescheept, samen met vele wedstrijdvoertuigen van andere teams.

Voorbereidingen

“Gelukkig had de Dakar-organisatie er dit keer twee dagen voor uitgetrokken in plaats van één, zodat de hele procedure minder chaotisch kon verlopen, dan we gewend waren”, vertelt Ben Heerema van Hamer, die als vrijwilliger gedurende het hele jaar bij de voorbereidingen was betrokken.

Le Havre is traditioneel de havenstad aan de westkust waar het materieel onder het toeziend oog van de plaatselijke gendarmerie aan boord wordt gebracht van de speciaal hiervoor gecharterde schepen. Eerst rijden de deelnemende voertuigen door een grote hal, waar ze gekeurd worden op veiligheid. Ze worden voorzien van stickers. Er is controle op de onafhankelijke elektrische voeding van de sentinel en de iritrack, het apparaat dat in noodsituaties of bij verdwalen in de woestijn via GPS moet aangeven waar men zich precies bevindt. Een detail dat levens kan redden.

Inschepen

Jans was dit keer bij het inschepen aanwezig en moest met gemengde gevoelens afscheid nemen van zijn trucks. Enerzijds was er bezorgdheid toen de voertuigen door onbekenden aan boord werden gebracht – de wedstrijdtruck werd zelfs opgehesen voor controle van de onderzijde – anderzijds de opluchting dat alles nu letterlijk even van hem afrolde. Tijdens de bijna drie weken lange vaartocht is er rust mogelijk.

Volgens verwachting komen de voertuigen eind december aan in een haven op tachtig kilometer afstand van Buenos Aires. Door de Dakar-organisatie ingehuurd personeel rijdt de trucks naar een bewaakte parkeerplaats. “We hebben al gezorgd dat er maar twee versnellingen kunnen worden gebruikt. De vorige keer ging door verkeerd schakelen de koppeling naar de knoppen en moest deze vlak voor de wedstrijd nog worden vervangen”, herinnert Heerema zich. Het materieel is overigens vanaf de inname in Frankrijk in zijn volle omvang getaxeerd en verzekerd door de organisatie van de woestijnrace. Mocht het hele schip tijdens de tocht over de Atlantische Oceaan naar de kelder gaan.

Controle

Het voltallige Hamer-team vertrekt dit keer eerder om nog enkele extra dagen te hebben voor controle, onderhoud en eventueel aanpassing van de voertuigen. Iedereen stapt 30 december op het vliegtuig en viert dus in Zuid-Amerika Oud en Nieuw, in plaats van thuis bij familie en vrienden. Dan blijven er nog twee dagen over om de puntjes op de ‘i’ te zetten voordat de race en de bijbehorende wereldwijde publiciteitsgolf op 4 januari 2015 losbarsten.

Homme Heida