Studenten van de TU in Eindhoven hebben een nieuwe energiedrager voor het wegverkeer ontwikkeld: mierenzuur. Ze zien deze nieuwe ‘brandstof’ vooral als een verduurzamer van het lange-afstandsverkeer. Het kan door relatief goedkope investeringen worden ingevoegd in de bestaande infrastructuur. Voertuigen die erop kunnen rijden, zijn er nog niet. Daarvoor is het nog te vroeg. Wel is al een testmodel op schaal ontwikkeld (zie foto).

Mierenzuur is een natuurlijk product. Veel dieren, waaronder mieren en wespen, gebruiken het als afweermiddel. Ook zit het in brandnetels. Het goedje kan worden gebruikt als niet-explosieve ‘drager’ van waterstof. Studenten van TeamFast, gelieerd aan de TU in Eindhoven, werken momenteel aan de technische ontwikkeling van de energiedrager, die ook wel hydrozine wordt genoemd.

Mierenzuur

Het mierenzuur wordt gemaakt van elektriciteit, water en koolstofdioxide (CO2). De autobezitter tankt het vloeibare mierenzuur, dat in het voertuig door een reactor wordt omgezet naar waterstof. De in het voertuig aanwezige brandstofcel zet de waterstof vervolgens om naar elektriciteit, net zoals in een reguliere waterstofauto.

In dit proces worden dus behoorlijk wat stappen genomen. Elektriciteit wordt gebruikt voor de productie van mierenzuur. Dat goedje wordt omgezet naar waterstof, wat daarna weer wordt omgezet naar elektriciteit. Toch zou blijken uit onderzoek dat het rendementsverlies nauwelijks groter is dan bij een standaard waterstofauto. Echter, het vervoer van mierenzuur is gemakkelijker dan waterstof. Eerstgenoemde is namelijk veel minder brandbaar en niet explosief.

Langere ritten

De initiatiefnemers zien de nieuwe energiedrager vooral als een verduurzamer voor langere ritten. Concurreren met elektriciteit op de kortere afstanden wordt om prijstechnische redenen heel lastig. Maar voor het wegtransport, het openbaar vervoer en voor automobilisten die regelmatig langere ritten maken, kan het een goed alternatief zijn voor benzine en diesel.

Hamer is als installateur nauw betrokken bij dit project. Voor het mierenzuur is een special team samengesteld dat een basisinstallatie gaat ontwerpen. Het is van meerdere factoren afhankelijk of gekozen wordt voor een bovengrondse of ondergrondse installatie om het product in op te slaan. Qua investeringen moet worden gedacht aan een bedrag van ongeveer een ton. Daarmee is het nog altijd een stuk minder duur dan de aanleg van een waterstofpunt. Daarvoor moet al snel een bedrag van 1,5 miljoen euro worden vrijgemaakt.

Bij laadstations voor e-auto’s wordt de elektriciteit soms ter plekke geproduceerd. Dat zal bij mierenzuur/hydrozine waarschijnlijk niet gebeuren. Voor het proces is ook CO2 nodig, maar slechts 0,04 procent van de lucht bestaat uit CO2. Daardoor is het beter om de brandstof op specifieke plekken te fabriceren en deze te distribueren naar de tanklocaties.

Literprijs

De verwachting is dat de nieuwe brandstof ongeveer vijftig cent per liter gaat kosten. Als het eenmaal grootschalig wordt geproduceerd en getankt, verwacht TeamFast dat de literprijs daalt naar zo’n dertig cent. Uiteraard is dit een bedrag zonder eventuele belastingheffingen. Een personenauto kan waarschijnlijk ongeveer vijf kilometer rijden op 1 liter hydrozine. Daardoor kan in twee minuten genoeg brandstof worden getankt voor een rit van ongeveer vierhonderd kilometer.

Op dit moment zijn er nog geen auto’s die op hydrozine kunnen rijden. Het ombouwen van bestaande voertuigen is niet mogelijk. De voertuigen moeten nog worden ontwikkeld door grote producenten. Wel werken ze momenteel aan een applicatie voor een voertuig van bussenfabrikant VDL, zodat deze op de nieuwe brandstof kan rijden.

Schadelijke uitstoot

Hydrozine stoot wel een schadelijke stof uit, namelijk CO2. Echter, de hoeveelheid die wordt uitgestoten, is even groot als de hoeveelheid die nodig is voor het gehele proces. Daardoor is de totale netto-uitstoot nul, wat de brandstof klimaatneutraal maakt. Het team zoekt nog naar partners uit diverse sectoren, onder meer de tankstationbranche, om een pilot te starten.