De Limburgse ondernemer Ger Bemelmans gooit de handdoek in de ring. Hij kan door de stijgende accijnzen niet meer opboksen tegen het prijsgeweld van zijn Duitse concurrenten. De omzet van de Lukoil-vestiging is de laatste twee jaar gehalveerd, van 4,1 miljoen euro in 2011 naar een verwachte omzet van plusminus 2 miljoen dit jaar. “En met die accijnsverhogingen van volgend jaar wordt het nog erger.”

Ruim 25 jaar was hij tankstationondernemer. Lange tijd bij Avia en het laatste jaar bij de Russische maatschappij Lukoil. De afgelopen jaren reden zijn klanten echter steeds vaker zijn pomp voorbij richting Duitsland. Bemelmans zit tweehonderd meter van de grens. En de dichtstbijzijnde Duitse concurrent is vijfhonderd meter verderop.

Marge

“Daar is een liter benzine 15 cent goedkoper dan bij mij. Mijn prijzen kunnen niet verder omlaag door de accijnzen. Ik houd met mijn huidige prijs nu al geen marge meer over”, legt Bemelmans uit.

“En bij diesel is het net zo. Ik vraag voor een liter 1,329 euro. Dat is een halve cent marge per liter. Momenteel zit ik nog drie of vier cent onder de prijs van de Duitse concurrent. Maar volgend jaar komt er een paar cent dieselaccijns bij. Dan ben ik dat voordeel dus ook kwijt. En de frisdrankenaccijns gaat ook omhoog. Om over het prijsverschil van sigaretten maar te zwijgen.”

Alcohol

Ook is het Bemelmans een doorn in het oog dat tankstations al jaren geen alcohol meer mogen verkopen. “Dat kunnen klanten in Duitsland, België en Luxemburg wel krijgen. Witte wijn, Bacardi, kratten bier. Vijfhonderd meter verderop kunnen mijn ex-klanten dat bij de Duitse pomp kopen zoveel ze willen. Maar ik mag het niet in de winkel zetten. Waar is de gedachte van één Europa gebleven?”

De omzet van de Limburgse ondernemer kelderde de afgelopen jaren fors door diverse overheidsmaatregelen. Ook was hij in 2010 meer dan een halfjaar slecht bereikbaar door wegwerkzaamheden. Dat heeft hem veel omzet gekost, terwijl hij tot dusver geen compensatie van de gemeente heeft gekregen. De procedure daarvoor loopt nog steeds. Hij heeft nu maandelijks ruim een ton minder omzet dan enkele jaren geleden. Ook is hij in personeel teruggegaan van 6 naar 2,5 fte.

Vriendelijk

“Ik ben heel vriendelijk voor mijn klanten en doe veel voor ze. Maar hier is gewoon niet tegen op te boksen,en mijn klanten kan ik niets kwalijk nemen .Ik kan doen wat ik wil, maar als ze in Den Haag die accijnzen maar blijven verhogen houdt het gewoon op.”

Bemelmans schreef een brief naar staatssecretaris Frans Weekers van Financiën over de oneerlijke concurrentie met het buitenland. Hij nodigde Weekers uit om langs te komen in Kerkrade zodat de pomphouder de nijpende situatie toe kon lichten. Een medewerker van de staatssecretaris antwoordde: “Staatssecretaris Weekers krijgt zeer veel uitnodigingen en heeft gezien zijn drukke werkzaamheden te weinig tijd om aan alle verzoeken gehoor te kunnen geven. Daardoor moet hij tot zijn spijt selectief zijn bij het aannemen van uitnodigingen. Helaas moet ik u laten weten dat de staatssecretaris geen gehoor kan geven aan uw verzoek.”

Weekers

Dat besluit kan op weinig begrip rekenen van Bemelmans. “Weekers was een aantal jaar geleden ook bij mij langs geweest, toen hij nog niet in Den Haag zat. Ik heb met hem destijds ook over accijnzen gepraat en hij vond ze toen al te hoog. Nu zit hij in Den Haag en doet precies het tegenovergestelde. Hij verhoogt de accijns.”

De ondernemer ziet geen mogelijkheden om in de toekomst zijn station weer rendabel te krijgen. Tenzij Lukoil nog iets voor hem kan betekenen, wil hij de deuren binnenkort sluiten en stapt met pijn in het hart uit de branche. “Het is niet alleen voor mij een drama. Ik moet ook mijn medewerkers laten gaan. Dat zijn 50-plussers. Denk je dat die nog makkelijk aan een baan komen.”

Tom van Gurp