Toen de 35-jarige Junior Strous afgelopen winter op het strand van Aruba lag, kwam de gedachte bij hem op: zijn Shell-tankstation in Wassenaar zou een plek worden waar klanten niet zomaar vertrekken zonder er ooit nog eens aan terug te denken. Een paar maande later zag Strous de tekeningen die hij aan de azuurblauwe zee fotoshopte werkelijkheid worden: de shop kreeg een make-over en het eerste Grand Café De Paris werd geopend.
Inmiddels is de shop met het eigen concept een paar maanden open. âDrie januari verzon ik het, toen ik op het strand zat te zuipenâ, lacht de Wassenaarse ondernemer. âNee hoor, grapje. Ik zat op het strand en toen kwam de vergunning binnen via de e-mail. Toen dacht ik: geweldig. Daarna ben ik teruggevlogen en er echt dag en nacht mee bezig geweest.â
Nieuwe vloer
Allereerst kreeg de vloer van de shop een opknapbeurt. De tegelvloer maakte plaats voor een strak en modern uiterlijk. Dat werd gedaan door het bedrijf Mesa Coatings. âWe zijn na sluitingstijd begonnen met het schuren van de ondergrond. Vervolgens hebben we een primerlaag aangebracht en een extra tussenlaag, zodat je de voegen van de tegels niet meer ziet. Daarna hebben we een splinternieuwe vloer gelegd met een klein beetje antislip erin. Dat is wel zo veilig voor mensen met natte schoenen en zo ook makkelijk schoon te makenâ, legt Jan Peter van Eeden uit.
(De tekst gaat verder onder de afbeelding)
De gloednieuwe vloer van Mesa Coatings. Foto: Mesa Coatings
De nieuwe vloer, die in slechts een nacht tijd werd gelegd, gaat volgens de accountmanager van Mesa Coatings weer twintig jaar mee. Omdat het werk na sluitingstijd gebeurde, konden klanten de volgende ochtend gewoon weer in de shop geholpen worden. âDit geeft gewoon een nieuw, strak uiterlijk aan je shop. Het past ook in de moderne tankshop. Twee uur na gereedkoming is de vloer ook weer volledig belastbaar.â
Goede basisproducten
Met een modern en strak design kon de volgende stap gezet worden: het opzetten van de bakery. Strous kocht de allersnelste Duitse koffiemachines en ging vervolgens op 1 maart open. In eerste instantie wilde de tankstationondernemer, die zelf een grote passie heeft voor koken en smaken, zelf in de bakery gaan staan. Uiteindelijk bleek dat toch niet haalbaar, omdat het bijsturen op andere bedrijfsonderdelen dan niet meer mogelijk zou zijn. Vanwege het feit dat het voor de ondernemer het eerste horecabedrijf was, nam hij na zijn terugkeer in Nederland een chefkok aan. Samen stelde ze een menu samen met daarop broodjes kaas en ham, maar ook sandwiches met kingkrabsalade, ganzenlever en echte truffel, âluxe Wassenaarse dingenâ. âWe zijn het concept nu aan het finetunenâ, vertelt Strous.
Als je een goed basisproduct hebt, is er niet veel nodig voor een tevreden klant, gelooft de eigenaar. âAls ik kijk naar sommige tankstations, dan hebben ze kipfilet van kippenseparatorvlees met neppe grillstreepjes. Dan zit dat op je broodje. Maar die producten moet je ook wel gebruiken, want als je veel personeel hebt staan, geef je het geld uit aan loonkosten. Dan kun je niet ook nog een mooi product hebben.â
Geen kassa
Om geld te besparen op de loonkosten, ontwikkelde Strous een concept zonder kassa, waarbij klanten tijdens het tanken hun bestelling doen via een mobiele telefoon of daarna op de bestelzuil van PresTop. âIn een beetje broodjeszaak staat minimaal drie man in meerdere shifts. Als je pech hebt, staat er ook nog iemand zân benzine af te rekenen voor je. Dus toen ben ik die zaken aan gaan pakken. Wij hebben bijna geen personeel in de bakery, dus de kosten zijn laag.â
Het logo van het Wassenaarse shopconcept. Foto: Nico Schinkelshoek
âOp het softwarepakket van Jamezz dat nu op de bestelzuil zit, kun je bovendien hele mooie upsells doen. Je kan bijvoorbeeld nog een saus kiezen en je kan aangeven wat je er niet op wilt. Dat is natuurlijk top, want als er een klant voor je neus staat te twijfelen, dan duurt dat lang. En mensen lezen gewoon niet. Je kan allemaal bordjes neerzetten met daarop acties, maar mensen zijn visueel ingesteld.â
Een laagje bladgoud
Met een van de âmooie upsellsâ die de eigenaar van het tankstation regelmatig doet, schaart hij zich in het rijtje van de wereldberoemde chefkok Salt Bae. Wat de Turkse kok namelijk doet met stukken vlees, doet Strous met broodjes en koffie. âAls je bij een tankstation een broodje haalt, heeft nooit iemand het nog over dat broodje. Het is nooit een gespreksstarter, maar hier wel. We bieden voor vijf euro extra namelijk een laagje bladgoud aan. Dat zijn natuurlijk niet de hardlopers, maar de mensen komen er wel voor.â
Strous, die zelf overigens geen gouden sieraden draagt, kwam op het idee toen hij op Aruba een dessert bestelde en daar vlokjes goud overheen kreeg. âIk ging me destijds op het strand ook in koffie verdiepen. Net als in olie zitten in koffie veel geld en hoge marges. In de laatste honderd jaar zijn er geen innovaties op koffiegebied geweest. Je staat bij de Starbucks nog steeds vijf minuten te wachten. Koffie is dus een customer experience, met die hele machine, het aftoppen en de herrie. Voor 80 procent gaat het om de ervaring. We zitten in Wassenaar, dus ik dacht: wat is nou de beste koffie? Toen dacht ik: cappucino met goudblad erop. Het maakt de cappuccino ook nog eens direct âinstagramableâ. Niemand, want daar gaat het deels om, post een foto van een koffie bij het tankstation, maar hier wel.â
(De tekst gaat verder onder de afbeelding)
Liefhebbers krijgen tegen betaling een laagje bladgoud over hun koffie. Foto: Nico Schinkelshoek
Hoewel de ondernemer ook zelf ruim 11.000 volgers heeft op Instagram, is hij naar eigen zeggen niet zo goed in het bijhouden van zijn sociale media. Er is namelijk een nieuwe tak van sport bijgekomen met platforms als Instagram en Facebook, stelt hij. Broodjes en koffie met goud maken het daarom makkelijker om âje message te sharenâ. âKlanten doen dat namelijk voor je.â
Autospotters
Naast het bladgoud is er nog iets waarvoor de klanten naar het Shell-tankstation in Wassenaar komen. Golfballen en luxe autoâs. Wassenaar heeft meerdere golfbanen, waar jaarlijks grote hoeveelheden ballen in het water worden geslagen. Strous koopt de vieze ballen weer op, reinigt ze in de wasstraat met zijn chemie en maakt er netjes van met daarin dure en goedkope ballen. âNet als een zakje knikkers van vroeger. Het is ook wel iets Wassenaars denk ikâ, lacht hij.
Bovendien komen er dagelijks carspotters van heinde en verre naar het tankstation om daar te kijken. Niet alleen naar de Lamborghiniâs en Ferrariâs die komen tanken, ook naar de zeldzame sportwagen die Strous zelf opknapt. Dat is niet zonder reden, want voordat hij de tankstationwereld inging, verdiende hij zijn brood als professioneel autocoureur. In de Amerikaanse IndyCar had Strous zijn eigen raceteam. Een ervaring die hem nu nog steeds goed van pas komt in de sector, zeker op het voorterrein waar onder andere een wasstraat en een groot stofzuigerplein te vinden zijn. âHet autoracen was heel technisch, dat geldt voor de wasstraat ook. Ik ben zelf erg technisch omdat ik in mijn raceteams allerlei dingen uit elkaar moest halen. De wasstraat bijvoorbeeld is ook puur techniek. De leerschool die het autoracen was tussen 1996 en 2011 heeft me goed voorbereid op de autobranche. We zijn hier ook de hele dag met autoâs bezig.â
(De tekst gaat verder onder de afbeelding)
Junior Strous voor zijn shop in Wassenaar, waarvan hij het concept zelf bedacht. Foto: Nico Schinkelshoek
Ieder jaar opnieuw
Hoewel de oud-coureur meerdere overwinningen en kampioenschappen op zijn naam schreef en steeds weer vol passie achter het stuur kroop, vindt hij zijn huidige baan niet minder leuk. Integendeel. âIk vind dit eigenlijk leuker, want bij het autoracen stak je er zo veel effort in. Dag en nacht aan het trainen en alleen maar met sponsoren bezig. Dan betaalt iemand niet en heb je een toestand. En met autoracen begon je ieder jaar opnieuw. Dan had je gewonnen en dan begint het seizoen weer van vooraf aan. Terwijl alles wat ik hier teken, maak en onderneem, dat staat en het blijft. Daar bouw je op door. Hier ben je ook dag en nacht mee bezig, maar je mooie resultaat blijft staan.â
Dit artikel is verschenen in TankPro Magazine nummer 4. Ga voor meer info over abonnementen naar www.tankpro.nl/abonneren
Lees ook:
